Soms is het fijn om een extra paar handen te hebben. Bij SENS werken we graag samen met Indra. Tijd om haar even voor te stellen! 

Wat doe je voor SENS? 

Ja, wat niet eigenlijk.. :-) Ik begon als assistent. SENS heeft vaak uitvaarten op mooie, alternatieve locaties, en dan is het fijn als er iemand alvast de ruimte inricht, spullen klaarzet & de gasten ontvangt. Zo hebben we ontdekt dat we fijn samenwerken. Maar inmiddels begeleid ik voor SENS ook families bij hun afscheid, als de andere twee dames hun handen vol hebben. Ik neem ook regelmatig de telefoon waar, dus als je belt, kun je ook mij treffen. Gewoon een extra paar handen!

Waar kom je vandaan?

Ik ben in 1991 in Utrecht komen wonen. Ik woon in het groene Lunetten met mijn gezin. Ik ben zelf al sinds 2013 zelfstandig ritueelbegeleider. Als ritueelbegeleider begeleid ik families vooral met het inhoudelijke deel van de afscheidsbijeenkomst. Het is zo belangrijk om goed te luisteren, aan te sluiten bij wat leeft in de families die zo’n afscheid moeten vormgeven. En dan is het enorm fijn als je iemand treft bij wie je je op je gemak voelt, die vertraagt als dat kan, en die echt kijkt wat bij jullie past. Simone en Meta kunnen dat echt, helpen je de keuzes maken die goed voelen. Daar sluit ik graag bij aan!

Is dat niet heel zwaar, uitvaarten doen?

Het is zo’n veelgehoord commentaar, als je zegt dat je in de uitvaartbranche werkt: “Oh, maar is dat niet zwaar dan, zoveel verdriet”. En natuurlijk is er veel verdriet. Maar er zijn ook veel andere emoties. Er wordt ook gegrinnikt en gelachen. En soms is er opluchting of boosheid. En vaak schijnt er gewoon veel liefde overal doorheen. Het is onze taak om zo veilig voor die families te zijn, dat al die emoties er kunnen zijn.

En je eigen uitvaart? 

Ik gun mijn naasten vooral veel tijd als ze mijn uitvaart moeten regelen. Geen tijdsdruk, maar ruimte om te voelen wat zij graag zouden willen, en hoe zij het graag zouden willen. Ik zou graag thuis willen blijven, als hen dat past. En een viering zonder plechtigheid, met heel veel lachen-door-je-tranen-heen. En ik wil het liefste een plekje op een natuurbegraafplaats, of onder een boom worden uitgestrooid. Maar vooral gun ik mijn liefjes dat ze weten hoeveel ik van ze hou, en dat dat nooit overgaat.

(foto: Irene Vijfwinkel)